โรคพิษสุนัขบ้า หรือโรคกลัวน้ำ (Rabies, Hydrophobia) หรือในภาษาอีสานเรียกว่า “โรคหมาว้อ” เป็นโรคติดเชื้อไวรัสจากสัตว์สู่คน (Zoonosis) จัดเป็นโรคติดเชื้อที่ร้ายแรงที่ยังไม่มีทางเยียวยารักษา ผู้ป่วยทุกรายที่มีอาการแสดงมักจะเสียชีวิตภายในเวลาเพียงไม่กี่วัน และในปีหนึ่ง ๆ จะมีผู้ที่เสียชีวิตจากโรคนี้อยู่พอสมควร  ซึ่งผู้ป่วยมักมีประวัติถูกสุนัขกัดแล้วไม่ได้รับการฉีดวัคซีนป้องกันเพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ แต่โรคนี้สามารถป้องกันได้ด้วยการฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าตั้งแต่ถูกสัตว์ที่มีเชื้อพิษสุนัขบ้ากัดใหม่ ๆ

อาการที่พบในคน

     ส่วนใหญ่ระยะฟักตัวของโรค 3-6 สัปดาห์ บางรายมีระยะสั้นมากไม่ถึงสัปดาห์ หรืออาจนานเกิน 1 ปี อาการเริ่มแรก คือ เบื่ออาหาร เจ็บคอ มีไข้ อ่อนเพลีย มีอาการคันรุนแรงที่ถูกกัดแล้วลามไปส่วนอื่น กระสับกระส่าย กลัวแสง กลัวลม ไม่ชอบเสียงดัง เพ้อเจ้อ กลืนลำบาก โดยเฉพาะของเหลว กลัวน้ำ ปวดท้องน้อย และขากล้ามเนื้อกระตุก แน่นหน้าอก หายใจไม่ออก เกร็ง อัมพาต หมดสติ และตายในที่สุด

อาการที่พบในสุนัข

          ระยะฟักตัวหลังถูกกัดหรือข่วน 3-8 สัปดาห์ ไม่เกิน 6 เดือน และจะตายภายใน 10 วันหลังแสดงอาการ ซึ่งมีทั้งแบบดุร้าย และแบบซึม โดยแบ่งเป็น 3 ระยะ

ระยะแรก    สุนัขมีอารมณ์และนิสัยเปลี่ยนไปจากเดิม

ระยะตื่นเต้น สุนัขมีอาการทางประสาท กระวนกระวายตื่นเต้น หงุดหงิดไม่อยู่นิ่ง กัดแทะสิ่งของไม่เลือก ม่านตาขยาย

ระยะอัมพาต สุนัขมีอาการคางห้อยตก ลิ้นมีสีแดงคล้ำห้อยออกนอกปาก น้ำลายไหล ขย้อนอาหารคล้ายมีอะไรในลำคอ ขาอ่อนเปลี้ย ทรงตัวไม่ได้ ล้มลง อัมพาตทั้งตัวอย่างรวดเร็วและตายในที่สุด